Onno Remis
15 juni 2013 Op 7 december 2011 kregen we de uitslag in het Erasmus ziekenhuis: PSMA het broertje van ALS. Wat was dat schrikken! Ik werkte nog met veel pijn en moeite maar het werd te gevaarlijk want de kracht in mijn lichaam werd steeds minder en als dakdekker heb je die kracht nodig. Wat moet je dan veel verwerken, eerst de uitslag en dan ook nog stoppen met werken.
Daar zit je dan voor altijd thuis, maar gelukkig kan het huis aangepast worden zodat ik er met mijn gezin kan blijven wonen. En mijn dagen gaan toch nog snel voorbij want drie keer per dag laat ik onze hond Levi uit, dan heb ik een praatje met andere hondenuitlaters en blijf ik in beweging. Ook hou ik het huishouden bij en zorg dat het eten ‘s avonds klaar staat hahaha.
Verder proberen we te genieten van het leven want dat is het beste wat je kan doen. Ik heb wel mijn ups en downs want als je altijd alles alleen heb kunnen doen en nu moet je met sommige dingen hulp vragen? Dat gaat mij niet makkelijk af, dat moet ik nog een plaatsje geven en gaan accepteren.
Gelukkig heb ik een fijn gezin, familie waar ik een hele goede band mee heb en hele goede vrienden die altijd voor mij klaar staan. Laatst liep bijvoorbeeld mijn neefje Niels de Rotterdamse marathon voor mij, dat is toch geweldig?!
Tot nu toe gaat het goed met mij en nu maar hopen dat ik nog een paar fijne gelukkige jaren mag beleven.
Groetjes Onno